Fara í innihald

Föll í íslensku

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Föll í íslensku
Nefnifall
Þolfall
Þágufall
Eignarfall

Í íslensku eru fjögur föll, nefnifall, þolfall, þágufall og eignarfall (þolfall, þágufall og eignarfall kallast aukaföll). Auk þeirra má geta að orðmyndin Jesú er ávarpsfall af orðinu Jesús á latínu og er stundum notuð sem slík í íslensku. Annars er nefnifall notað í ávörpum á íslensku.

Form fallorða breytast eftir því í hvaða falli þau standa. Til fallorða teljast orðflokkar nafnorð, lýsingarorð, fornöfn og raðtölur auk töluorðanna einn, tveir, þrír og fjórir. Hlutverk orðs í setningu ræður því í hvaða falli það er. Til dæmis eru fallorð í þolfalli á eftir forsetningunni um, í þágufalli á eftir frá og í eignarfalli á eftir til. Algengt er að gefa fallbeygingar upp með hjálp þessara forsetninga:

Dæmi:

(Hér er) hestur (nefnifall)
um hest (þolfall)
frá hesti (þágufall)
til hests (eignarfall)
(Hér er) kýr
um
frá
til kýr